Eindelijk weer eens een levensteken. Wat is dat lang geleden weer. Het zorgen voor mijn ouders gaat nog steeds door, en wordt ook wel intensiever doordat ze steeds minder (lees: bijna niets) kunnen. Maar toch probeer ik weer dingen voor mezelf te doen. Ik zit bijvoorbeeld weer op schilderles. Vijftig jaar geen kwast meer vast gehad, en nu weer uitproberen of het nog lukken wil. Dat was best spannend, maar het eindresultaat viel me echt mee. Moest als eerste naar een voorbeeld schilderen. Hier het resultaat.

En er wordt ook nog wel gehaakt, en zo nu en dan genaaid, maar geen grote projecten of ingewikkelde dingen. Ik heb wat knuffels gehaakt voor 'het goede doel', maar heb niet overal foto's van genomen helaas. Wel van deze minifantjes.
Ollie en een van zijn zusjes. Hij heeft nog een zusje, maar daar dus geen foto van. 







Ook een foto van Clarabella: Twee tashangers gehaakt voor kleindochter en vriendin,  ter gelegenheid van hun propedeuse aan de Landbouwhogeschool. Zó goed gedaan, meiden.

Nou, de rest bewaar ik maar voor een volgende keer, anders duurt het weer zo lang voor ik wat kan laten zien.

Iedereen een goede zondag en een fijne nieuwe week.